De werkdag

Nu kan je je afvragen waarom moet een Nederlands paardenmeisje nu he-le-maal naar China om daar een manege te gaan helpen? Zoals ik al eerder heb uitgelegd is paardrijden erg nieuw hier en ontbreekt het aan de kennis en kunde. Juist ook voor de jonge en beginnende ruiters.
Op deze plek is gekozen om het hele bedrijf volgens Nederlandse standaard te runnen. Dat is best een klus omdat men deze manier van werken niet kent. Nederland is zoveel meer georganiseerd, is kritisch in de zorg voor dieren, en is veel directer in zijn aanpak. Een groot deel van mijn werk bestaat dan ook uit het zorgen dat de paarden er tiptop bijstaan en dat alles eromheen geregeld is of wordt geregeld.

De doordeweekse ochtenden zijn rustig, ik begin met het maken van de planning van de lessen en de indeling van de paarden. Daarna is er tijd om zelf een of twee paarden te rijden. Na de lunchpauze beginnen de lessen, privélessen door een van de coaches of een groepsles van mij. Er zijn ook mensen die een privéles willen van mij, dat kan tegen een extra betaling. Hier in China is het gebruikelijk dat de meest ervaren medewerker alleen tegen meertarief geboekt kan worden. Ik voel me vereerd!

Mijn taak is ook om de andere coaches te begeleiden, als ik zie dat ze hun lessen kunnen verbeteren of anders kunnen indelen geef ik dat aan. Zodat ook zij steeds beter worden in hun vak. Wat in China best lastig is voor mensen is het pro-actief handelen en creatief denken. Het is hier gebruikelijk dat je iets leert door het simpelweg te herhalen, na te doen en te luisteren naar wat er wordt gezegd. En dus merk je bij de medewerkers én de klanten dat ze nog niet zo goed zijn in het zelf bedenken van oplossingen of initiatieven.

Dat maakt ook dat ik in mijn lessen soms wat tegen het verschil in cultuur aanloop. Kinderen uiten zich niet zoals Nederlandse kinderen. Maar zijn eerder afwachtend en timide terwijl paardrijden actie-reactie(!) is. Gelukkig zijn de paarden eigenlijk heel braaf en kunnen wij als instructeur handig omgaan met de karakters en eigenaardigheden van de paarden. Al moet ik eerlijk zeggen dat er wel eens een pony door de rijbaan draaft met ruitertje terwijl ik iets totaal anders vraag. En dan moet ik gokken: (a. De ruiter verstaat me niet (b. De ruiter begrijpt mijn Engels niet (c. De ruiter durft niet zo goed (d. De ruiter is wat verlegen of traag in zijn/haar reactie

Er is ook nog een andere categorie, want omdat de ambities hier in China zo hoog zijn komt het voor dat ouders hun kinderen succes willen meegeven. Niet allen in school of werk, maar ook in sport, muziek of taal. Het komt dus voor dat er kinderen naar de paardrijles komen vanuit de wens van de ouders. Ik heb daardoor al wel wat vermoeide koppies gezien op het paard, of zelfs niet echt gemotiveerd. Dat is best lastig voor te stellen als je thuis in de paardrijles jongelui hebt die niets liever willen dan hele dagen paardrijden, poetsen en tutten.

De dag sluit ik af met een ronde door de stallen om te kijken of alles is zoals het hoort en of de paarden er gezond en fit bijstaan. Meestal ben ik tussen zes en zeven klaar, douchen, een hapje eten. Of juist de hort op, naar een lekker eettentje (chinees/thais/koreaans/barbecue/sushi/etc) of naar de massagesalon, iets wat hier betaalbaar is om regelmatig te doen!