Over cultuur en vulkanen

Beter laat dan nooit, inmiddels ben ik alweer dik twee weken op Hollandse bodem. Maar jullie hebben nog wat tegoed!

Het laatste deel van mijn reis heb ik op Bali en oost-Java doorgebracht. Bali is een prachtig eiland, zolang je de grote toeristenmassa een beetje ontziet. Daarom ben ik ook ver van toeristenhoofdstad Kuta gebleven.

Na rustpunt Lipah met hun waanzinnige infinitypool ging de reis naar culturele hoofdstad Ubud.
Ubud is niet groot en barst uit zijn voegen met winkeltjes, kunst ateliers, spa's en yogacentra.
Te voet door de straten over de eerste stoep die ik in Indonesië heb gezien die daadwerkelijk begaanbaar is! Lopend langs ontelbare grote en kleine tempeltjes, en struikelend over de vele offermandjes. Iedere ingang van huis of winkel wordt met veel toewijding voorzien van een eigen offer. Een gevlochten mandje van palmblad, gevuld met bloemen en etenswaar (meestal rijst) eventueel voorzien van wierook.
Zo ook in de prachtige tempeltuin waar ik heb geslapen, Nick's guesthouse lijkt amper op een gastenverblijf. Deze binnentuin is een paradijsje van beelden, natuur en dieren. Ze hebben vogels, vissen en een geweldig hondje dat al snel vriendjes is met iedere gast.

Vanuit mijn guesthouse ben ik vertrokken op een tochtje langs de cultuur van Bali. Dat betekent: tempels, héél veel tempels!
Een koninklijke tempel, een tempel aan een meer, een tempel op een berg, een tempel in zee. Als ik een tip mag geven, ga niet alle tempel in. Van een afstandje zie je soms meer.
Deze tour had naast de tempels ook een stop bij het Monkey forest: een mooi bos gevuld met brutale aapjes (makaken) en rijstvelden. De mooiste van Bali. Geen zin om in het 'dure' restaurant wat te eten heb ik een mooie wandeling gemaakt langs de velden. Wees voorzichtig als je foto's maakt. De paadjes hier zijn smal en de greppeltjes zijn nat en modderig. Na een mooie landing in de sloot (camera nog droog!) en een belupzame bewoner om mezelf schoon te spoelen kon ik opdrogen in de zon.
Mijn 5 medereizigers op deze tour bleken erg gezellig. En de grootste lol hadden we om onze ietwat grumpy chauffeur.

De laatste stop was verruit de beste. Tanah lot is een tempel op een rots aan een prachtige plek aan ruige zeekust. Veel bezocht om de zonsondergang te zien. Denk aan de keukenhof op een mooie zomerdag, je struikelt over de camera's.
Loop voorbij de massa, steek het resort met luxe golfcourse over. En strijk neer op een rots een baai verder. Hier zit je rustig en is het uitzicht waanzinnig!

Ik heb Bali per bus, een halve dag en zes bussen later zat ik op de boot naar Java. Hier op Oost Java valt volgens mij maar een ding te beleven, en dat zijn de vulkanen.
De stadjes zijn nog echt lokaal bevolkt, als tourist ben je nog echt een buitenstaander, en de hotels zijn alleen voor doorreis bedoeld.

Waar iedereen vanaf elders een tour boekt naar de vulkanen wilde ik zover mogelijk zelf komen. De Ijen vulkaan was mijn keuze. Ijen is de meest bijzondere vulkaan op Java, Indonesië of misschien wel de wereld!
Met een lokale bewoner/gids vertrok ik om één uur in de nacht per scooter de berg op. Een uur touren verder parkeren we en begint de klim te voet. We waren niet alleen, maar het is duidelijk dat vooral liefhebbers en doorgewinterde reizigers de klim wagen.
Een onschuldig breed zandpad in een donker bos, verlichting met een zak of hoofdlamp gaat steeds steiler omhoog. Tot je buiten adem bent en wel moet stoppen om even bij te komen. 3 kilometer waar je zo'n 1,5 uur over doet.

Ik trof het, het was mistig en het regende. Boven aangekomen loop je over de kraterrand, niet dat je meer ziet dan een pad en wat rotsen in het licht van je lamp. Het is verboden om de krater in te gaan, en wat doen we, we gaan naar beneden klimmen.
Denk aan een leuke rotspartij waar je als kind graag op en af klautert, maar nu voor volwassenen. 800 meter en 40 minuten afdalen over de rotsen in het donker zie je een gloed. Deze blauwe waas wordt groter, de wind draait en ineens zie je het. Grote blauwe vlammen wakkeren uit de krater en spuwen een dikke rook van zwaveldampen.
De Ijen vulkaan is een bron van puur zwavel. En zwavel stinkt, wij kennen het van de rotte eieren, maar deze geur is zuiverder te normen. Meer chemisch.
Natturlijk wilde ik de vlammen van dichtbij bekijken, dat betekent dat je met regelmaat in de rook terechtkomt. Het zwavelgas prikt in je ogen en longen. Dus wegduiken in je sjaal of een maskertje is echt even nodig. Na een paar minuten draait de wind weer en kan je weer ademen en zien wat deze vulkaan allemaal uitspuwt in de nacht. Meterslange vlammen, het geruis van het vuur, dit is de kracht van de natuur in een unieke vorm.

Veel mensen verlaten de krater, maar ik wilde ook graag het daglicht zien, want Ijen heeft een kratermeer dat groen ziet van het zwavel. Naast de gele zwavelafzetting en de grijze rotswanden een waanzinnig uitzicht. Bij daglicht zie je pas hoe groots en bijzonder het is. De kraterwand is een maanlandschap. En om van het uitzicht te genieten klimmen we weer naar boven.
Een enkele mijnwerker is ook aanwezig,op alle dagen behalve vandaag (vrijdag) wordt het zwavel uitgebikt en in manden de vulkaan uitgesjouwd. De miners nemen hun eigen gewicht aan zwavel mee, en dat twee of drie keer per dag. Door de zwaveldampen, alles behalve gezond, en dan een steile rotswand op en weer 3 km naar beneden. Keihard werk voor een loon waar wij ons bed niet voor uitkomen.

De foto's zullen hopelijk vertellen hoe bijzonder deze tocht is!

Ik ben bijgekomen in Yogyakarta, bij een fijn guesthouse met klein zwembadje, lekker eten en wat uitjes in de stad.
Nu, alweer twee weken verder in ons kikkerlandje, kijk ik terug op een mooie trip door een prachtig, cultureel land met heerlijk eten, vriendelijke bevolking en reizigers! Een aanrader voor wie Azië gaat bezoeken!