Topsport en cowboys

Alweer twee dingen van het lijstje: 'must do'' kunnen afstrepen dit weekend!

Te beginnen bij Spruce Meadows, voor de kenners gaat er misschien een belletje rinkelen. Voor de rest: Spruce Meadows is een heel groot paardenbedrijf, waar van alles georganiseerd wordt. Stal de Kroo, maar dan keer 20 ongeveer ;-)
Afgelopen week was er een grote internationale springwedstrijd, maar niet alleen dat, het hele terrein staat vol met kraampjes, eettentjes, terrassen. En in de andere arena's zijn ook shows en wedstrijden. Tot een agilitywedstrijd voor honden aan toe.
Nederland is een goede vriend van Spruce Meadows, de bloemen worden al jaar en dag door Nederland verzorgd (het lijkt het Vaticaan met Pasen wel). Maar ook een NL winkeltje met kaas en kroketten en een poffertjeskraam!! Bovendien was het deze zaterdag 'Holland day', met veel ceremonie geopend en afgesloten: het hijsen van de vlag, het Wilhelmus, een toespraak van de Nederlandse ambassadeur, het knippen van een Hollands lintje en de dag kon beginnen!

In de ochtend het hele terrein en de fair bekeken, zodat ik niks hoefde te missen van de landenwedstrijd. Waar Nederland natuurlijk meedeed!
De tribune stond in de volle zon, en dat was bloedheet, dus al gauw had ik het daar wel gehad, en ben via het losrijterrein bij de ingang van het parcours beland. Daar had ik met mijn mooie camera perfect zicht, stond in de schaduw, en tussen alle bondscoaches en springruiters die al gereden hadden en kwamen kijken naar de concurrentie, niet slecht! Het parcours bestond uit héle grote en brede hindernissen vanuit verschillende landen (fiets en molen voor NL) en stond op moeilijke afstanden voor de paarden. Bijna niemand bleef foutloos, ook in het tweede rondje dat gereden moest worden. Ook bij de Nederlanders viel er een paar keer een balk. Totdat Jur Vrieling (NL) in de tweede ronde zonder fouten rond kwam. Jeroen Dubbeldam lukte dat ook bijna, de laatste hindernis viel er tocht nog een balk. Heel spannend dus, en Nederland werd daarmee knap derde, na Duitsland en Ierland.
Leuk ook dat als je na afloop nog een rondje loopt en een nietsvermoedend Nederlands teamlid (Harrie Smolders) tegenkomt, waartegen je dan 'Gefeliciteerd' kan zeggen. "Euh, dankjewel.." Verbaasd dat hij Nederlands hoorde geloof ik haha!


De zondag de paarden op Bonnieview de nodige aandacht gegeven, want de maandag was gereserveerd om te paard de bergen in te gaan!
En niet zomaar een paard, een heus westernpaard, Klaas had mij enthousiast horen zijn over het werk van de cowboys op de rodeo's. En die heeft dit toen voor mij geregeld: BJ, een kennis van Klaas maar vooral ook cowboy in hart en nieren, die niet zou misstaan tussen Monty Roberts en Pat Parelli. Heeft naast zijn eigen paard ook voor mij een Paint/Quarterhorse - genaamd Willy - meegebracht, zodat ik in stijl de bergen in kon!
Voor de niet paardenmensen - dit paard is inderdaad ook zwart maar geen fries! Klaas ging trouwens wel mee met zijn trouwe Friese paard waarvan BJ nooit geloofde dat dat bergpaarden zijn....Het tegendeel heeft Klaas gisteren weer bewezen. Sterker nog, BJ heeft vorig jaar een Fries gekocht hier, en vandaag weer eentje.

Maandagmorgen vroeg op pad met 3 paarden achterin de trailer. Niet zoals onze trailers, maar grote roestvrijstale opleggers. Twee uur tijden naar Waterton, waar het weer een beetje onheilspellend was met harde wind en een regenachtige lucht.
Eenmaal daar opgezadeld en de gok gewaagd, en op wat hagel na zijn we daar in de bergen redelijk uit de wind gebleven. Daarbuiten bleek het later te stormen...

Daar zit je dan, cowgirl in spé... Met bijpassende Engelse outfit en helm haha! Maar wat was ik blij met dit paard! Eerste deel van de route een breed pad en slechts licht stijgend. Af en toe een beekje over, niks aan de hand! Tot we de berg opreden, dat is een pittige helling! Zelf nog even afgestapt om warm te lopen, dat wil wel zo'n klim.. respect voor Willy! Want we waren nog niet helemaal boven.
Op ongeveer 2100 meter boven zeeniveau liggen de 'Twin lakes' en de trail die erlangs loopt laat zich vooral omschrijven als 'richel'. Past precies een mens of paard op. Één stap opzij en je rolt zo het meer in een paar honderd meter lager...
En wat is het gaaf om daarboven te rijden, wát een uitzicht! Wel even twee handjes aan het stuur moeten houden hier, maar dat begrijpen jullie wel hoop ik ;-)


Tweede helft was natuurlijk de afdaling, ook best pittig, met haarspeldbochten waar je je paard even om z'n as moet laten draaien. Langs de wild stromende maar kraakheldere 'Lone creek'. BJ vertelde intussen over de beren die hier leven en hoe je kan herkennen dat ze in de buurt zijn geweest. Plukjes haar aan de bomen, omgekeerde stenen en aangevreten stukken hout. Maar ook plukt hij de eetbare Huckleberries, een soort bosbes tussenuit alle andere (giftige) besjes.
6 uur, 23 kilometer, enigszins stijf en verkleumt en een heleboel prachtige uitzichten verder zijn we bij ons beginpunt teruggekeerd. Had ik het al gezegd? anders doe ik het nog een keer, het was ge-wel-dig!!!!

De weg naar huis is ook zeker niet saai... prachtige uitzichten over de prairies en akkerlanden. Waar ze zomaar eens met 12(!) combines naast elkaar aan het werk zijn... De wind beukte inmiddels flink tegen de trailer, en in de verte ontstond een vreemde onheilspellende zwarte wolk.
Dat bleek een brand te zijn ten westen van Lethbridge. Een klein vonkje is al genoeg - soms van een landbouwmachine - maar dit keer van een kapotten elektriciteitskabel - en het droge land hier staat in lichterlaaie, met hulp van de harde wind vliegt dit vuur zomaar het land over en steekt alles aan wat het tegenkomt. De rook was kilometers ver te zien, en een groot gebied moest worden geëvacueerd.
Hieronder een filmpje, waarop ook goed te zien is hoe snel het gaat:
http://www.youtube.com/watch?v=7vIZrKG2oWM

En nu alweer op de helft van mijn tijd hier, wat gaat het snel!